Ismael Dorado

Psicólogoin (Spanje)

Ik heb het boek uitgelezen en ik moet iedereen vertellen dat ik zeer aangenaam verrast was. 
Allereerst vind ik het een zeer moedig boek, dat de lezer blootstelt aan het verleden van de auteur op het gebied van zaken die gewoonlijk diep in het hart worden bewaard.

Het is waar dat de rol van de zorgverlener met de dag verandert. Zoveel protocollen, bedrijven en visies over de figuur en het werk van de zorgverlener leiden ons af van wat het meest fundamenteel is: menselijkheid. Daarom stelt de auteur een tekst voor die altijd eindigt in vragen, waarbij de lezer zijn of haar eigen visie in twijfel kan trekken zonder de visie van het boek over te nemen, op zoek naar nieuwe lijnen en alternatieve paden die voortkomen uit het stellen van vragen. 

Het is een zeer verfrissende humanistische visie in deze tijden van leiders en groepen, in een gelukkige wereld waar geen plaats meer lijkt te zijn voor de rauwe realiteit, voor het besef dat we mensen misschien wel “correct” behandelen, maar geen verbinding maken met hun emotionele behoeften. 

Een wereld gebaseerd op rigide protocollen voor diverse mensen, waardoor velen buiten de meer traditionele kanalen vallen en als buitenbeentjes worden buitengesloten. 
Als kind van een gehandicapte, 'afhankelijke' persoon hield ik van lezen en vroeg ik me af of ze echt afhankelijk zijn of dat we ze afhankelijk van ons maken door nieuwe behoeften voor hen te creëren. 

Een formidabel boek dat grote en verfrissende controverses kan oproepen.